autobiografie gulickx

Pater Hubert Gulickx..........

Veel paters Dominicanen waren hem voorgegaan als docent Cultuurgeschiedenis van het Christendom: Roemer, Brinkman, Merk, Meiers, Boers, Willems, Godding, Wagenberg, Brouwer, Bataille en Bok.

Het ging op de Rijks dan ook van: 'eens kijken wie ze nu weer gestuurd hebben!'

Gulickx: "De Rijks mocht de paters Dominicaan gebruiken als katholieke vlag en pauselijke wimpel om bij de jaarlijks terugkerende campagne leerlingen te werven."

De paters hadden het niet gemakkelijk op de Rijks.

Langer dan een jaar waren ze er nooit, soms maar een half jaar.

Pater Brouwer sliep de nacht voor zijn lesdag amper en ging echt met lood in zijn schoenen naar de Rijks. Hij kwam tijdens het schooljaar '60-'61 plotseling te overlijden. Sommige leerlingen dachten zelfs dat zíj schuld waren aan zijn dood omdat ze tijdens de lessen hadden zitten te schaken.

Zodoende kan gesteld worden, dat pater Hubert Gulickx een absoluut record vestigde door aan de Rijks verbonden te zijn van 1963 tot 1973 !!

De 'jongere' HBS-generatie heeft dus les gehad van deze pater, die bij de meesten een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten. Een oud-leerling schrijft: "Bijzondere herinneringen heb ik aan één docent: pater Gulickx. Een warm mens die altijd het positieve in jou en de wereld rondom je heen zag. Hij toonde respect en kreeg dat zelf ook van velen."

Waarom deze autobiografie opgenomen op de website van de RHBS.

Zoals voor ons allen geldt, is ook pater Gulickx een product van zíjn tijd. Zoals voor ons allen geldt, is die tijd doormidden gesneden in de tijd van Het Rijke Roomsche Leven tot pakweg begin jaren zestig en de tijd daarna. Onze opvoeding, ons leven, onze sexualiteit zijn daardoor in zeer grote mate gévormd en op onderdelen ook mísvormd.

WIJ, de HBS-ers die nu nog leven, delen met pater Gulickx dus die ervaringen. De autobiografie van pater Gulickx zal voor ons allen, zowel protestant als katholiek, een godsdienstig-geschiedkundig verhaal blijken te zijn, waarin we veel zullen herkennen. Het plaatst ook de Rijks mét al zijn docenten in het licht van de tijd.

Het is ook een verhaal dat ons een tijdsbeeld geeft over de roerige jaren 60, de provo's, de langharigen, de P.P.R., de homo-beweging: pater Gulickx was er actief bij betrokken en kreeg dan ook de bijnamen als 'de rooie pater' en ook 'de flikker pater'.

Daarnaast geeft de autobiografie een haarscherp beeld van de scheidslijn tussen zijn 'werk' en zijn Dominicaan-zijn in de kloostergemeenschap Mariaweide te Venlo.

Al met al een zéér boeiend verhaal, dat ook bij óns veel herinneringen zal ophalen en tot nadenken zal stemmen.

Het is de lezer intussen wel duidelijk geworden, waarom ik meende de gehele autobiografie van pater Gulickx te moeten plaatsen.

Will Sorée

september 2006

-1-

pater wagenberg 1951

pater meiers 1950

pater willems 1943